Het is 1985. Galen woont alleen met zijn moeder in een groot oud huis, te midden van wat ooit een walnotenboomgaard was. Hij weet niet wie zijn vader was, zijn gewelddadige grootvader is overleden en zijn dementerende oma is opgenomen in een verzorgingshuis. Galen ziet zichzelf als een 'oude ziel' en doet aan meditatie en vuurlopen als uiterste pogingen om transcendentie te bereiken. Maar hij heeft tegen wil en dank ook nog altijd oog voor aardsere zaken, zoals zijn brutale en uitdagende nichtje. Als zijn moeder merkt dat Galen zich tot haar aangetrokken voelt, beginnen de problemen zich op te stapelen en belandt de relatie tussen moeder en zoon in een onstuitbare neerwaartse spiraal. Aarde is pijnlijk, grappig en schokkend. Een beklemmende roman die de lezer vanaf de eerste pagina in de houdgreep neemt om die niet meer los te laten.
