Allah (c.c.) maddi, manevi varlıkları ilmi ile ihata etmiştir, kuşatmıştır. Allah (c.c.) insanı kuşatmıştır. Allah (c.c.) insanı yalnız bırakmaz, insana şah damarından daha yakındır. Allah (c.c.) gönlümüze, niyetlerimize, kalbimize şah damarımızdan daha yakındır. Allah (c.c.) insanın niyetlerini, düşüncelerini, hissettiklerini söyleyemeyip gizlediklerini hep bilir. İnsan da Rabbinin kendine çok yakın olduğunu bilecek ona göre bir kulluk yaşamanın gayrette olmalıdır. Allah (c.c.), kulu ile kalbi arasına girer. Kula düşen görev, malını, zamanını, vaktini Allah’ın (c.c.) rızasını kazanmaya ayırması gerekir. Allah (c.c.) kendini sıfatları ile tanıtmıştır. Allah (c.c.) kulunun ekrem olmasını Rahman, Rahim olmasını, Vedût olmasını, kerim olmasını istiyor. Kulunun malı ile cenneti satın almasını istiyor. İnsanın terbiye edilmesi için Allah’ın (c.c.) isimlerinin o kişinin üzerinde tecelli etmesi gerekir.
Ey insanoğlu, konuştuğun söz, baktığın manzara, işittiğin ses, kokladığın koku, tuttuğun şey, yürüdüğün adım, düşündüğün düşünce, elemlendiğin hüzün, lezzetlendiğin sevinç hep Allah’la (c.c.) beraber olduğundur. Allah (c.c.) kulununun yanındadır, hazırdır. Kuluna kendisinden daha yakındır. Görünen ve görünmeyen her zerrede kuluna yakındır. Kuluna şöyle diyor: Bana gel, bana tevekkül et, işlerini bana ısmarla, benden razı ol, ben de senden razı olayım. Nerede olursan seninle olayım.
